۱۳۸۹ آذر ۱۷, چهارشنبه

جولین آسانژ و Punishment Park


جولین آسانژ رو دوست دارم و کلا .آدمهايي که ته دلشون يه ذره آنارشي هست و راديکال رفتاري و کرداري و پنداري رو اون زیر میرای داخلشون برای روز مبادا نگه می دارن.آدمايي که هنوز جواني کردن رو بلدن !!
پشت این همه مبارزه های شجاعانه و دلربای امریکا و دوستان در مقابل تروریسم و بنیادگرایی ... پشت اینهمه انتخابات های باشکوه مصر و همسایه ها ... چه خبره پشت پرده ... پشت پرده خیلی نا امید کننده و دل بهم زنه ... همونطور که حدس می زدیم ... منتها با سند و مدرک خب دوز حال بهم خوردنش بیشتره . خدایی آسانژ جون داشتیم پای ام تی وی و پی ام سی و هالیوود و بالیوود زندگیمون رو می کردیم اینکه فلانی توی گوش بهمانی چی گفته به چه درد ما می خوره ؟ حتی با این پیش فرض که ممکنه اون حرف در گوشی سرنوشت چند نسل رو تغییر بده
می گم هیچ بعید نیست دول غربی این جناب آسانژ رو هم به جرم تجاوز به عنف سنگسار بکنن . به جان خودم هیچ بعید نیست آخه وقتی پای اقدام علیه امنیت ملی وسط باشه سنگسار که هیچ ... اصلا شیشه نوشابه ... والا . آسمان هر کجا همین رنگ است
یکی از بهترین و بی نظیرترین فیلم هایی که این اواخر دیدم پانیشمنت پارک محصول سال 1971 بود با یک فرم بی نظیر (با توجه به بودجه ی کم) و محتوا و دیالوگهای فراموش نشدنی
یه فیلم معترض در مورد اعتراض
حتما ببینید . از ما گفتن بود .